Huilend verscheen Joep Wennemars voor de camera, nadat hij vriend en vijand had verrast met het behalen van de wereldtitel op de 1.000 meter. “Hard werken, toewijding… Ik had dit niet durven dromen, echt niet. Hoe kan ik hebben gewonnen?!”, riep hij uit.
“Tweeëneenhalf rondje hard schaatsen, dat is vandaag wel gelukt”, zegt Wennemars met gevoel voor understatement. En dat na een lastig seizoen voor de 22-jarige Wennemars, die voorafgaand aan de eerste wedstrijden geopereerd werd aan zijn knie en ook meerdere keren ziek werd.
“Ik denk dat ik nu op mijn fitst ben van het hele seizoen. Die blessure heeft me heel lang in de weg gezeten. Het is voor het eerst dat ik me een beetje normaal voel en mijn kracht kwijt kan zonder dat ik word gehinderd door pijn. Maar wereldkampioen, dat had ik echt niet verwacht.”
Bekijk hieronder de reactie van Joep Wennemars en zijn vader Erben.
Met zijn wereldtitel treedt Wennemars in de voetsporen van vader Erben, die in 2003 en 2004 ook wereldkampioen werd op de 1.000 meter. “Het is te veel voor mij op dit moment… Maar ik vind het gewoon heel mooi”, zegt een geëmotioneerde vader.
“Het was gewoon een heel goede rit. Ik wist dat hij goed was, dit was de eerste keer dat hij fit was. Hij is gewoon wereldkampioen.”
Wennemars zette een baanrecord neer in de zevende rit, waarna topfavorieten Jordan Stolz en Jenning de Boo niet aan zijn tijd kwamen. Spannende minuten voor de nu definitief doorgebroken Wennemars. “Ik was misselijk van moeheid na de race, maar daarna werd ik alleen maar misselijker.”
Stolz verkeert niet in de beste vorm, want vrijdagavond raakte hij ook al zijn titel op de 500 meter kwijt. “Ik weet dat Stolz dit gewoon moet kunnen. Ik kon zien dat hij niet fit was. Hij kan beter, maar dat maakt mij niet uit. Vandaag was de wedstrijd.”
“Ik sprak vorige week met Thomas Krol. Hij zei: ‘mijn baanrecord staat scherp’. Ik was tevreden met mijn tijd.”
Mooie generatie
Vader Wennemars sprak van tevoren niet met zijn zoon. “Hij reed tegen Laurent Dubreuil, als hij hard opent kan er een moeilijke kruising komen. Daarom wilde ik niet met hem praten. Hij moet het zelf oplossen. Het is zijn race en als ik daar iets over zeg, gaat hij dat meenemen. Je moet zo’n race op intuïtie en gevoel rijden.”
“Tim Prins hoort ook bij deze generatie, je hebt Jordan Stolz. Er is een hele mooie generatie van schaatsers, het is mooi dat ze het allemaal op hun eigen manier doen. Ik kan er heel erg van genieten.”