“Of het parcours me ligt? Lastige vraag. Ik denk in ieder geval niet dat het me níét ligt.”
Zelfs de ervaren Marianne Vos weet niet wat ze moet verwachten van Sanremo Women, de ‘nieuwe’ grote wielerkoers die zaterdag na twintig jaar weer wordt verreden door het vrouwenpeloton. In 2005 stond de wedstrijd voor het laatst op de vrouwenkalender, een jaar later begon Vos haar succesvolle wielerloopbaan op het hoogste niveau.
Twintig jaar geleden heette de wedstrijd nog Primavera Rosa. Nu is de koers na zeven edities terug onder de nieuwe naam, voor het eerst onder de officiële vlag van het wielermonument Milaan-Sanremo – de prestigieuze wedstrijd voor mannen die al in 1907 voor het eerst verreden werd.
“Voor mij voelt deze wedstrijd ook bij de vrouwen direct als een monument, al ontbreekt de geschiedenis een beetje”, vertelt Vos. “Je merkt dat er spanning en enthousiasme om de wedstrijd heen hangt. Veel rensters en teams hebben hier naartoe geleefd. En ik ook.”
Gokken
Niet alleen snelle vrouwen als Vos mikken op de winst in Sanremo, ook klimmerstypes als Demi Vollering hebben hun ambities voor deze wedstrijd uitgesproken. Na een teleurstellend verlopen Omloop het Nieuwsblad zei Vollering dat haar eerste vormpiek pas in het weekend van Sanremo gepland staat.
Naast Vollering en Vos starten ook toprensters als wereldkampioen Lotte Kopecky, topsprinter Lorena Wiebes, Tourwinnares Kasia Niewiadoma, Puck Pieterse, Elisa Longo Borghini en Vos’ ploeggenote Pauline Ferrand-Prévot.
“Dat maakt het zo’n bijzondere wedstrijd. Het is eigenlijk gewoon gokken hoe het bij ons gaat verlopen”, zegt de ervaren Vos.
“Veel rensters met verschillende specialiteiten zullen op verschillende punten in de wedstrijd het verschil proberen te maken. Ik ben zelf ook heel benieuwd naar het wedstrijdverloop.”
Ander karakter
Van 1999 tot 2005 koersten de vrouwen van en naar Sanremo. Nu beginnen ze iets verderop in Genua, de plek waar de mannen na uren in het zadel voor het eerst de Middellandse Zee zien. Daarna volgen ze dezelfde glooiende kustwegen, over de drie Capi en over de beroemde kuitenbijters Cipressa en Poggio. Om na 150 kilometer op de Via Roma in Sanremo aan te komen.
Voor de mannen is de koers met bijna 290 kilometer extreem lang. Oud-renster Annemiek van Vleuten had graag gezien dat ook de vrouwenkoers een uitputtingsslag zou worden, maar de UCI-reglementen verbieden koersen van meer dan 160 kilometer bij de vrouwen.
En misschien is dat ook wel genoeg voor een spetterend koersverloop. Of misschien ook niet. Niemand weet het. Elke renster komt met een gebrek aan kennis aan de start. Al had dat ook anders kunnen zijn.
Poggio-expert rijdt niet
Ilaria Sanguineti, een 30-jarige renster van Lidl-Trek, komt uit Sanremo en kent alle geheimen van de Poggio. Ze weet precies waar ze moet staan om zowel de afdaling te kunnen zien, als de finish op de Via Roma. Ze heeft op de veelgebruikte wielerapp Strava zelfs de snelste tijd bij de vrouwen staan op de Poggio. Ze doet alleen niet mee.
Afgelopen woensdag stond ze aan de start van Nokere Koerse, een van die koersen die het Vlaamse voorjaar kleur geeft. “Natuurlijk is het mijn droom om Sanremo te rijden”, vertelt ze na afloop bij de teambus van Lidl-Trek op een parkeerplaats tussen de West-Vlaamse weilanden.
“Van kinds af aan rijden we op de Poggio. Dan dronken we wat water op de top en deden daarna een wedstrijdje wie als snelste beneden was. Ik heb er duizenden keren gereden en ken ieder hoekje. Zelfs nu nog kom ik elke maand wel vijftig keer over de Poggio.”
Als klein meisje was Milaan-Sanremo al een feestdag voor Sanguineti. Vrijwel geen editie liet ze aan zich voorbijgaan. Ook de vrouwen heeft ze aangemoedigd. “In die jaren sprintte Ina-Yoko Teutenberg vaak voor de overwinning. Zij is nu mijn ploegleidster.”
De ploeg heeft de voorkeur gegeven aan zes andere rensters, met als kopvrouw oud-wereldkampioene Elisa Balsamo. Een goede vriendin van Sanguineti en een van de favorieten voor de zege.
“Eind december vroeg Elisa mij om het parcours te verkennen. Ik heb haar alles verteld, alle geheimen van de klim en de afdaling. Ze vroeg hoe ze mij moest bedanken. Ik zei: ‘door Sanremo te winnen'”, vertelt Sanguineti.
Als dat lukt, zal Sanguineti het feest aan de finish zeker meevieren. Maar er ligt ook een kleine domper op de loer. De kans dat haar recordtijd op de Poggio zaterdag in volle finale verbroken zal worden, is namelijk levensgroot.
Sanguineti, met kenmerkende brede glimlach: “Als mijn record gebroken wordt, dan stap ik zondag op de fiets om het terug te pakken.”