Het kan verkeren: vorig seizoen was hij nog regelmatig het mikpunt van fluitconcerten, maar inmiddels wordt hij weer op handen gedragen door de Ajax-aanhang. Niet zo gek: Kenneth Taylor is een van de stevige pilaren waarop trainer Francesco Farioli het nieuwe Ajax heeft gebouwd.
“Ja, dat was wel pijnlijk”, kijkt de 22-jarige Taylor in aanloop naar PSV-Ajax (morgen 14.30 uur) terug op die negativiteit vanaf de tribunes. “Ik speel hier nu bijna vijftien jaar… Maar ik probeer daar dan toch iets positiefs uit te halen en mezelf een spiegel voor te houden: waarom fluiten ze specifiek mij uit? Misschien is dat omdat ze van mij meer verwachten.”
De blik op Taylor is flink omgeslagen. Mede dankzij zijn acht goals en vijf assists hebben de Amsterdammers een ongekende gedaantewisseling ondergaan en is het lachertje van vorig seizoen, toen zelfs even hekkensluiter, nu de fiere koploper in de eredivisie.
Genadeklap
Sterker, het kampioenschap lonkt nadrukkelijk. Maar daar wil Taylor, ondanks de riante zes punten voorsprong op achtervolger PSV, nog even niet aan. “Ja, het is duidelijk dat als je wint, je natuurlijk goede zaken doet. Dat is geen geheim. Maar wij zien het echt nog steeds van wedstrijd tot wedstrijd. Dat is niet veranderd.”
PSV ging de jaarwisseling in als bijkans ongenaakbare koploper, maar zag in het nieuwe jaar de voordelige marge van zes punten niet alleen plots snel verdampen, maar zelfs veranderen in een flinke achterstand. Het herstel lijkt zich echter te hebben ingezet.
“PSV heeft gewoon een heel goede ploeg”, is Taylor dan ook op zijn hoede. “Ik geloof er ook niet zo in dat je opeens je kwaliteiten kwijtraakt. Wij zullen echt wel op ons best moeten zijn om daar te kunnen winnen.”
Dat zal de ploeg dan ongetwijfeld weer doen op de behoudende manier die Farioli erin heeft geslepen en met name in de competitie tot veel succes heeft geleid.
“Natuurlijk wil je het liefst zo mooi mogelijk voetbal spelen. Maar het allerbelangrijkste voor ons is dat we de punten binnenhalen. Het is niet zo dat als wij 1-0 voor komen dat wij denken: gelijk inzakken. Ik snap dat de buitenwacht dat misschien wel denkt. Maar ik denk wel dat het dan goed is om geen risico’s te nemen.”
De inbreng van Farioli is onmiskenbaar. En dat doet de Italiaan met veel aanstekelijke passie, vertelt Taylor. “Iedereen ziet natuurlijk ook hoe hij langs de lijn staat. Dat doet-ie ook op de trainingen en dat geeft ons heel veel energie en vertrouwen op het veld.”
“We trainen ook veel op individuele dingen. De backs doen dingen voor hún positie, de middenvelders voor de middenvelders, et cetera. De energie die hij erin stopt, en het coachen daarin, geeft veel motivatie.”
Progressie
Het heeft ook van Taylor een constantere en dwingender spelende voetballer gemaakt. “De trainer zei dat laatst mooi: ‘Als het individu presteert, is dat goed voor het team, maar andersom ook.’ Zo zie ik het eigenlijk ook. Want als het team beter speelt, kun je als individu wat extra dingen doen en het team helpen.”
Zijn progressie bleef niet onopgemerkt: hij mocht zich onlangs voor het eerst sinds maart 2023 weer melden bij het Nederlands elftal. Het kwam in de return van de Nations League-confrontatie met Spanje zelfs tot zijn vijfde interland, waarin hij bovendien in de strafschoppenserie een van de penaltynemers was.
“De bondscoach had een lijstje gemaakt en mij daar ook op gezet. Ik moet zeggen: ik had anders ook wel mijn vinger opgestoken om er eentje te nemen. Ik zag daar ook geen twijfel in; ik neem ze op de club ook.”
Inmiddels rijst de vraag waar de toekomst ligt van Taylor. “Dat is lastig te voorspellen. Er is voor mij als persoon niet heel veel mooiers dan Ajax. Maar als voetballer heb je natuurlijk ambities. Dat telt ook mee.”