Fabio Jakobsen had zin in de wielerkoersen dit voorjaar, maar tot nu toe kon hij nog niet mee sprinten om de winst. Een zoektocht naar de oorzaak daarvan volgde en daaruit werd duidelijk dat de topsprinter geopereerd moet worden aan twee beknelde liesslagaders.
“Ik voel geen opluchting dat we de oorzaak gevonden hebben, het is eerder een nare constatering”, aldus Jakobsen, die woensdagochtend geopereerd wordt.
“Naar mijn idee had ik een perfecte winter gehad”, vertelt de 28-jarige Jakobsen maandagavond over de trainingsmaanden voordat het nieuwe seizoen begon. Toch lukte het hem niet om zich onder andere in de AlUla Tour, de UAE Tour en Parijs-Nice te mengen in de strijd om etappezeges.
“Ik rij eigenlijk geen sprint, ik volg de top tien en houd positie. Dat was in het verleden wel anders. Ik kon van een achtste positie nog naar een tweede plek sprinten, of vanaf de vijfde positie nog winnen. Dat zat er nu niet in.”
Dus zat Jakobsen bij de nabesprekingen in de bus zijn ploeggenoten te vertellen dat hij “het niet meer kon”. “Ik ben dan een kopman die het niet kan afmaken. Gelukkig ben ik een optimist, maar je zou erdoor in de put kunnen raken.”
Beroepsziekte
De verklaring voor de mindere resultaten werd gevonden in beide liesslagaders. “Een beroepsziekte waarbij het bloedvat knikt door de miljoenen fietsbewegingen in een extreme fietshoek”, legde bewegingswetenschapper Martijn van Hooff twee jaar geleden al eens uit in het programma De Avondetappe.
“Als zo’n vat miljoenen keren knikt, krijgt een renner daar last van. Er komt minder bloed in je benen terecht en dan krijg je last van krachtsverlies, pijn en verzuring.”
“De doorstroom is misschien wel met dertig of veertig procent verminderd”, legt Jakobsen uit. Die verminderde bloeddoorstroming tijdens de koers, als hij met hoge bloeddruk voorover gebogen op de fiets zit, zorgt ervoor dat hij niet bij machte nog volle bak te sprinten op de laatste meters. “Dan zijn de benen volledig verzuurd.”
Dus is een operatie onvermijdelijk voor Jakobsen als hij de komende jaren nog wil blijven fietsen op topniveau. “Als ik dit nu niet doe en ik over drie à vier jaar terugkom bij de arts, dan zou er misschien niets meer aan te doen zijn. Dan krijg je littekenweefsel en zou het waarschijnlijk einde carrière zijn.”
Hoop op Tourdeelname
De operatie betekent dat Jakobsen een streep kan zetten door de voorjaarskoersen, maar de Tour de France heeft hij nog niet uit zijn hoofd gezet. “Ik had als grote doel om naar de Tour te gaan en daar voor de gele trui te sprinten. Het zal krap worden, een race tegen de klok. Maar je weet nooit hoe een revalidatie loopt.”
Voor de korte termijn is wel duidelijk wat hem te wachten staat. Na de operatie zal hij één nacht op de intensive care moeten liggen en daarna nog een dag of vijf ter controle in het ziekenhuis moeten blijven. Vervolgens moet Jakobsen twee tot drie weken volledige rust houden. “Dus ik mag zitten, staan, weer gaan zitten, een boek lezen, beetje gamen. Ik moet mijn bloeddruk laag houden.”
Dat zal lastig worden, denkt hij. “Zo lang niks doen is wel echt lang voor een topsporter. Ik ben een doener, heb energie. Het zal even lastig zijn, maar het moet. Ik heb daar wel de discipline voor.” Hoe het revalidatietraject er daarna uitziet, is nog niet duidelijk. “De arts zal het revalidatieplan nog met me delen als de operatie achter de rug is.”