Het had de dag van Wout van Aert moeten worden. De dag waarop hij de spoken uit het verleden zou verdrijven. De vreselijke valpartij van vorig jaar wegspoelen met de zege in dezelfde Dwars door Vlaanderen. De aanzwellende kritiek van de laatste weken van repliek dienen.
Tot een paar honderd meter van de finish in Waregem was alles perfect. Visma-Lease a Bike trakteerde op een masterclass, zoals in haar beste jaren. Van Aert, Tiesj Benoot en Matteo Jorgenson hadden iedereen uit het wiel gereden. Op eentje na.
Neilson Powless verraste vriend, vijand en drie geelhemden aan de meet.
Van Aert schuldbewust
Na afloop was Van Aert opvallend streng voor zichzelf. “Ik ben verantwoordelijk voor dit verlies. Ik maakte de call om er een sprint van te maken. Ik heb tegen Matteo en Tiesj gevraagd om te controleren in de finale en mij naar de finish te brengen. Ik had er vertrouwen in dat ik de sprint zou winnen, maar ik verkrampte en Powless was sterker.”
“Het is een fout. Ik was te egoïstisch in de finale. Ik wilde deze overwinning heel graag, zeker na alle kritiek en de pech van afgelopen jaar. Voor een keer dacht ik aan mezelf. Het was een fout, en niet wie ik ben. Ik ben heel erg teleurgesteld.”
Ruim voor de finish rekende zelfs Sporza-commentator José De Cauwer (zelf oud-renner en ploegleider) zich rijk. “Ik zie een 1-2-3 voor me, zoals ooit in Parijs-Nice. Dit kunnen ze niet meer weggeven. Dat zou tegen alle wielerlogica ingaan.”
De wielerkenner pur sang wist dat er talloze manieren zijn om eenling Powless te slopen: een voor een aanvallen en wachten tot de Amerikaan het gat zou dichtrijden. Maar wachten op een sprint kon ook.
Logisch, met een kopman die ook massasprints kan winnen in de Tour de France.
“Je moet altijd de kansen het grootst maken om de koers te winnen als ploeg”, besefte Van Aert achteraf. “Dat hebben we absoluut niet gedaan. Daar ben ik verantwoordelijk voor. Ik heb tegen mijn natuur in die beslissing gemaakt.”
“Ik heb best vroeg in de finale gezegd dat ik naar de finish gebracht wilde worden en de sprint zou winnen, Dat heb ik niet gedaan, dus dan moet ik de verantwoordelijkheid dragen en hard zijn voor mezelf.”
Geen tegengas
Vanuit de ploegleidersauto kwam geen tegengas. “Omdat ik zo overtuigd was zijn ze daarin meegegaan. Als we de laatste tien kilometer hadden aangevallen, hadden we onszelf niets kunnen verwijten. Dan hadden we de juiste tactiek toegepast. Nu hebben we het te gemakkelijk opgenomen, hoog spel gespeeld. Ik kan het niet goedpraten.”
Medevluchters Benoot en Jorgenson, de winnaar van vorig jaar, treurden met hun kopman mee. “We zijn ontgoocheld”, aldus Jorgenson. “Het was een prachtige koers tot de laatste tien kilometer, maar dan maken we de verkeerde beslissing. We hebben het verkeerd gespeeld.”
“Het was de eerste keer dit seizoen dat we ons plan konden uitvoeren, bijna tot de perfectie”, zei Benoot. “Eindelijk konden we weer koersen zoals we het graag doen. Spijtig dat we het niet kunnen afmaken, want het was welverdiend geweest.”
“Ik denk dat we te graag wilden dat Wout won, na alles wat er vorig jaar is gebeurd”, ging Benoot verder. “Daardoor hebben we te veel risico genomen om Powless mee te nemen naar de sprint. Achteraf gezien was het een domme beslissing.”
Terugdenken aan Stannard
Het komt zelden voor, drie ploeggenoten in een kopgroep van vier. En het gebeurt vrijwel nooit dat die drie de zege uit handen laten glippen. Daarom hebben mensen het nog altijd over die ene zege van de Brit Ian Stannard in Omloop Het Nieuwsblad van 2015.
Bijna wekelijks wordt Stannard herinnerd aan die fameuze zege, zo vertelde hij in 2021 aan de NOS. “Ik dacht ook dat ik kansloos was. Natuurlijk bleef ik in het laatste wiel en liet me gewoon meevoeren. Zo kon ik me sparen, terwijl zij alles gaven. Hoe ik die wedstrijd toen heb kunnen winnen, is mij nog altijd een raadsel.”
Aan Visma-Lease a Bike om opnieuw de scherven bijeen te rapen. “Het team stond er, dus dat is wel iets positiefs om mee te nemen”, vond Jorgenson. “Vandaag hebben we getoond dat we collectief in de breedte heel sterk zijn”, vond Benoot.
Alleen Van Aert, de man om wie het de komende twee weken draait, moet die omslag nog maken. “Ik zal er even voor nodig hebben om het positieve van vandaag te kunnen zien.”
Hij heeft nog drie dagen tot de Ronde van Vlaanderen.