Tes Schouten zal dit zwemseizoen niet in actie komen. Ze is na het behalen van de bronzen medaille op de Olympische Spelen van afgelopen zomer fysiek en mentaal door een zware periode gegaan, waarin ze onder andere andere elf dagen in het ziekenhuis heeft gelegen. Schouten kreeg te maken met pijn, tintelingen en opzwellingen in haar gezicht en later ook uitvalsverschijnselen aan de hele linkerkant van haar lichaam.
De planning van de 24-jarige Schouten was sowieso al om rust te houden tot januari na het drukke afgelopen jaar, maar de wereldkampioen op de 200 meter schoolslag heeft nu laten weten ook de rest van het seizoen over te slaan.
De klachten begonnen in september. “De linkerkant van mijn gezicht begon heel veel pijn te doen: die ging hangen, zwol op, ik voelde tintelingen, steken. En grote vermoeidheid.” Haar moeder wilde dat ze naar de huisartsenpost ging, maar zelf dacht Schouten: het komt wel goed. “Ik had misschien toch moeten luisteren”, denkt ze achteraf.
In oktober besloot ze twee keer per week weer even het water in te gaan. “Dan zwom ik twintig minuutjes, want zwemmen is voor mij ook een deel ontspanning.” Maar lekker voelde ze zich niet. “Ik had veel last van hoofdpijn, voelde een heel groot verschil tussen de linker- en rechterkant van mijn lichaam. Ik voelde me raar. En ik was vreselijk moe.”
Naar spoedeisende hulp
Uiteindelijk ging ze na lange tijd kwakkelen in november, toen de klachten dubbel zo erg werden, wel naar de spoedeisende hulp. “De pijnklachten in mijn gezicht kwamen terug en werden nu zo erg dat ik niet meer kon eten, niet meer kon lopen. Ik functioneerde niet meer, zo veel pijn had ik. Ik ben niet iemand die snel huilt bij pijn, maar nu kwamen echt de tranen.”
Schouten werd naar huis gestuurd met zenuwmedicatie, omdat er werd gedacht aan aangezichtspijn. Aanvankelijk leek het beter te gaan, maar na zo’n vijf dagen kreeg ze ook tintelingen in haar linkerarm en linkerbeen. “Ik had krachtsverlies in de hele linkerkant van mijn lichaam, kon niks meer.”
Terug in het ziekenhuis werd ze dit keer wel opgenomen en kreeg ze de dag erna direct een mri-scan. “Daar kwamen toch wel wat aparte dingen uit”, vertelt de zwemster. “In de rechterhelft van mijn hersenen is een vlek gevonden. En alles wat rechts in je hersenen gebeurt, heeft invloed op de linkerkant van je lichaam.”
Verschillende artsen denken naar aanleiding van de uitslag van de scan dat er bij de eerste klachten in september misschien een beroerte heeft plaatsgevonden. “Maar dat kunnen ze niet meer achterhalen, omdat ik pas twee maanden later in het ziekenhuis kwam. Ze kunnen wel met zekerheid zeggen dat er iets in mijn lichaam is geweest dat niet goed was en grote neurologische klachten heeft veroorzaakt.”
Na elf dagen mocht Schouten het ziekenhuis weer verlaten, maar zonder duidelijke diagnose. “Ik ben in december wel op vakantie geweest, want ik dacht dat ontspanning me goed zou doen. Maar ik voelde me niet normaal en in januari ook niet. Als ik op een dag ook maar iets te veel deed, kreeg ik pijnklachten, ging mijn gezicht weer opzwellen.”
Schouten besloot naar een sportarts te gaan en heeft met haar een herstelplan gemaakt. “Ik ga nu heel rustig mijn lichaam en hersenen laten wennen aan de prikkels die ik krijg van sporten, bewegen en een drukke dag hebben. Ik voel me al stukken beter. Maar er is een groot verschil tussen weer een normaal leven aankunnen en dertig uur per week sporten.”
Gezondheid staat op één
Aan zwemmen op topniveau denkt ze dus voorlopig niet. “Daar baal ik van. In het ziekenhuis dacht ik nog: ik begin in januari weer een haal het WK in juli en augustus, maar al snel werd duidelijk dat dat niet kon. En dat moest ik ook helemaal niet willen. Gezondheid is het belangrijkst.”
In het interview benadrukt ze meerdere keren dat haar gezondheid op één staat. “De tijd zal moeten leren hoe lang dit gaat duren. Ik trek nu af en toe een paar baantjes, maar ik zal eerst moeten zorgen dat ik een normale dag goed doorkom zonder dat ik uitgeput ben. Daarna bouwen we de rest op.”
Niet alleen fysiek was het afgelopen half jaar heftig voor Schouten, ook mentaal heeft het wel iets met haar gedaan. “Op 1 augustus haal je olympisch brons en denk je: ik kan de wereld aan. Een maand later begint het hele medische gedoe. Dat was mentaal ook heel raar, want je lichaam laat je gewoon in de steek. Dat maakt me ook wel verdrietig. Ik wil het positief bekijken, maar dat neemt niet weg dat het vaak frustrerend is. Maar hoe rustiger ik mezelf fysiek en mentaal hou, hoe sneller ik herstel.”
En om toch positief af te sluiten, zegt Schouten lachend: “In de maanden die ik nu vrij heb, schijnt tenminste de zon.”