Bij Femke Markus thuis hangt een gescheurd wielerpak. Netjes ingelijst aan de muur, besmeurd met stof en slijk. En hier en daar een spatje bloed. Het is het pak dat ze droeg toen ze als eerste Nederlandse Parijs-Roubaix zou gaan winnen.
Haar droom eindigde met een val op de wielerbaan van Roubaix. “Je kunt blijven treuren, maar je kunt het ook omdraaien. Elke keer als ik naar dat pak kijk, haal ik er motivatie uit. Parijs-Roubaix blijft mijn droomkoers. Als ik moet kiezen tussen wereldkampioen worden of Parijs-Roubaix winnen, dan zeg ik: Roubaix”, aldus Markus.
Aan de vooravond van de vijfde editie van Parijs-Roubaix voor vrouwen, waar Markus dit keer niet aan meedoet, blikken we met de hoofdrolspeelsters terug op de memorabele editie van 2023.
Boven startplaats Denain hangen dreigende, grijze wolken, die 8ste april 2023. Het is droog, maar de rensters weten dat ze een dag vol verraderlijke en glibberige kasseien tegemoet gaan.
In de teambussen en campers zijn plannen gesmeed. Als er een koers is waarin het loont om in de vroege vlucht te zitten, dan is het Parijs-Roubaix. Het is de veiligste plek van het peloton. Zeker als het gaat regenen.
Voor de Poolse Marta Lach is dat een belangrijke reden om na 15 kilometer al in de aanval te gaan. Markus rijdt er even later met een groepje naartoe, als vooruitgeschoven pion van de grote favoriet Lotte Kopecky.
Bekijk hieronder hoe Femke Markus en Marta Lach, inmiddels ploeggenoten bij SD Worx-Protime, de finale van Parijs-Roubaix 2023 herbeleven.
Na de laatste zware kasseistrook, Carrefour de l’Arbre, zitten de achtervolgers de koplopers op de hielen. Kilometerslang is het verschil amper tien seconden.
Kans uit duizenden
Dat komt vooral door de onvermoeibare Lach. De Poolse draait ook als eerste de wielerbaan op. “Na al die kasseistroken was ik vooral bang om op die wielerbaan te rijden. Daarom wilde ik als eerste erop. Ik zal nooit vergeten hoe ik de bocht doorkwam en mijn naam hoorde. Dat was magisch.”
“Voor mij was dat anders”, zegt Markus. “Mijn doel was om in de finale te komen en dan Kopecky te helpen. Tot ploegleider Danny Stam in mijn oortje zei: ‘Ze komen niet terug, jij moet sprinten’. Daar had ik geen rekening mee gehouden.”
“We keken allemaal naar Femke”, weet Lach nog. “Iedereen dacht dat jij zou winnen. Maar toen viel je achter mijn rug. Ik schrok me kapot.”
Lach werd uiteindelijk door de hele kopgroep voorbij gesneld en werd zesde. Markus moest zichzelf bij elkaar rapen en kwam gedesillusioneerd met een gescheurd pak en haar linkerzijde getekend door donkergrijs stof over de streep. Ze werd 19de.
“Na afloop heb ik sorry gezegd tegen iedereen in het team”, vertelt Markus. “Ik voelde me schuldig en was vooral kwaad op mezelf dat ik het niet had afgemaakt. Na het douchen heb ik zitten huilen. Later kwam het besef dat ik ook trots mocht zijn. En dat ik zo dichtbij was.”
Voor dit artikel spraken we met alle zeven leden van de kopgroep van 2023. Naast Markus, Lach zijn dat winnares Alison Jackson, Katia Ragusa (2de), Marthe Truyen (3de), Eugénie Duval (4de) en Marion Borras (5de).
Sinds dit jaar zijn Lach en Markus ploeggenoten. De Poolse is zelf een winnaar geworden, zo won ze dit voorjaar Nokere Koerse met een machtige sprint bergop.
“Wat ons toen is overkomen, is belangrijk geweest”, aldus Lach. “We zijn erdoor gegroeid. En het heeft de droom om ooit een keer te kunnen winnen alleen maar gevoed.”
“Destijds besefte ik misschien nog niet dat ik ook echt kon winnen”, besluit Markus. “Nu weet ik dat het mogelijk is. Het gescheurde pak aan de muur herinnert mij daar nog bijna elke dag aan.”