Een goed zitje in de Formule 1 luistert nauw. “Bij mij heeft ook wel eens ‘een balletje’ verkeerd gezeten. Dat wil je niet.” Als de twintig Formule 1-coureurs vandaag om 17.00 uur van start gaan in de Grand Prix van Bahrein, kunnen ze dat maar beter goed vastgesnoerd in hun stoeltje doen, weet Tom Coronel uit eigen ervaring.
De 53-jarige Formule 1-analyticus van Viaplay, die zelf ook nog steeds met Porsches racet, kan het zich levendig voorstellen dat RB-debutant Isack Hadjar een week terug tijdens de kwalificatie van de Grand Prix van Japan flink heeft afgezien.
Dat gold trouwens ook voor een andere nieuweling Jack Doohan van Alpine. Hij stapte, mede door een pittige crash in de training, na de race in Japan met een stram lijf uit zijn auto . Ook hij zat niet lekker.
‘Gevoelige plek’
Bij Hadjar zat zijn veiligheidsgordel tussen zijn benen niet goed, waardoor hij pijn kreeg op “een gevoelige plek”, zoals de Frans-Algerijnse coureur het netjes probeerde te verwoorden. Hij vreesde zelfs even te zullen crashen.
“Het is alsof iemand je een knietje tussen je benen geeft”, probeert Coronel onder woorden te brengen wat Hadjar in Japan gevoeld moet hebben. “Het luistert allemaal heel nauw daar beneden. Alles moet precies goed liggen tussen de twee gordels die tussen je benen naar boven komen, naar de knop in het midden. Anders kan het hele zaakje worden afgeklemd en dat is niet prettig.”
Ook Formule E-coureur Robin Frijns kan er zich wel een voorstelling van maken wat Hadjar en Doohan hebben doorstaan. “De G-krachten in een Formule 1-auto zijn door de hogere snelheden veel groter dan bij ons in de Formule E”, zegt Frijns (33) vanuit Miami, waar hij met de elektrische raceklasse is neergestreken.
“Er komt zoveel druk op. Ideaal gezien drukken de gordels tegen je bekken, die kan dat wel hebben. Maar er moet niets scheef liggen. Ik denk dat Hadjar na Japan wel een paar dagen slecht heeft gelopen.”
‘Onderrug eraan’
Een zo comfortabel mogelijke zitpositie is voor een coureur zeer wenselijk, weet Frijns, die naast de Formule E ook actief is in het lange afstandsracen. “Bij de 24 uur van Daytona, die je met meerdere coureurs rijdt, wisselen we bij elke rijderswissel de stoel. Ik heb daar wel eens meegemaakt dat mijn zespuntsgordel niet goed vastzat en mijn hele onderrug eraan ging. Ik ging kapot van de spierpijn.”
“Het gebeurt eens in de zoveel tijd dat je gordel niet goed zit”, zegt Renger van Zande, die al jaren lange afstandsraces rijdt in het Amerikaanse kampioenschap IMSA. “Soms tijdens een test, soms tijdens een race, zeker als je binnen 25 seconden van rijder wisselt. Dat fix je dan bij de volgende pitstop.”
Van der Zande (39) noemt wat Hadjar in Japan is overkomen een typische ‘rookie mistake’. “Hadjar moet er gewoon voor zorgen dat zijn gordels goed zitten. Hij had dat moeten voelen en meteen iets moeten doen. Hij zal niet lekker hebben gezeten.”
Coronel is milder voor Hadjar. Iedere coureur heeft volgens hem wel een keer zijn momentje in de cockpit, waar soms helemaal geen gordel aan te pas komt.
‘Mijn plasje’
Dat gold ook voor de voormalig Spaanse Formule 1-coureur Pedro de la Rosa, met wie Coronel tijdens zijn actieve carrière goed bevriend raakte. “Toen Pedro voor Jaguar reed, ontdekten zijn monteurs op de startopstelling in Spa-Francorchamps dat er aan onderkant van de auto wat vloeistof lekte.”
Voorzichtig proevend constateerden de mecaniciens volgens Coronel dat het geen remvloeistof of olie was. “Toen ze Pedro daarmee confronteerden, antwoordde hij droogjes: ‘Dat plasje komt van mij. Ik heb net even gelekt’. Ook dat gebeurt. Je drinkt voor de race zoveel, dan laat je wel eens wat lopen.”