Remco Evenepoel keert met een zenuwblessure terug in koers. De dubbele olympisch kampioen maakt vandaag zijn rentree in de Brabantse Pijl en rijdt zondag op Nederlandse bodem de Amstel Gold Race. Het mag een licht wonder heten. “Als ik een tennisser of basketballer was geweest, was mijn carrière namelijk al voorbij.”
“Ik heb zelf ook écht gedacht aan stoppen, dat was geen grapje op Instagram. De blessures waren echt ernstig en bovendien stond ik voor de tweede keer in een paar maanden tijd voor een lange revalidatie.”
Begin december kwam de Belg tijdens een trainingsrondje in botsing met een postwagen. Hij liep meerdere breuken op, maar zijn schouder bleek het hardnekkigste pijnpunt. “Die werkt nog altijd niet naar behoren, maar ik kan ermee fietsen.”
Evenepoel moet daardoor de komende wedstrijden met stabiliserend tape rijden. “Dan kan het wel. Zolang ik het stuur stevig vastpak, voel ik geen pijn. Ik hoop alleen dat ik niet te vaak door een kuil rijd, want dan krijg ik wel een flinke pijnscheut. Dat komt door een zenuwblessure, die we een paar weken na de val pas ontdekten.”
Extra frappant: hij viel op dezelfde schouder als in het Baskenland. Dat maakte het mentaal extra zwaar.
Groundhog Day
“Na mijn eerste zware valpartij als prof, in de Ronde van Lombardije (in 2020, red.), was het voor iedereen al snel off-season. Daardoor was het minder erg om niet te kunnen fietsen. Daarnaast was het toen prima weer en kon ik met mijn rolstoel of mijn krukken naar buiten. Nu was dat anders. Vanwege het rotweer kon ik bijna niets doen.”
Het leverde een inwendige worsteling op. Binnen zitten, bidden en twijfelen aan een wielerpensioen: wekenlang zat Remco Evenepoel vast in een Groundhog Day-scenario. Elke dag leek zo sterk op de vorige, dat hij bijna vergat dat er daadwerkelijk een dag gepasseerd was. “Anderhalve maand lang deed ik vrijwel niets. Het was heel moeilijk om te accepteren.”
Islam als houvast
De steun vond Evenepoel in de islam, die hij leerde kennen via zijn Marokkaanse vrouw Oumi Rayane. “Ik ben daar denk ik een jaar geleden ongeveer mee begonnen en het is echt een houvast geworden voor mij. Ik vind het prachtig en het is geweldig om met mijn vrouw te doen, die me echt door deze periode heen hielp.”
“Zonder haar was ik denk ik gestopt, maar nu ben ik er klaar voor om weer te koersen.”
Zondag neemt hij het in de Amstel Gold Race voor het eerst dit jaar op tegen Tadej Pogacar. “En die verkeert momenteel in de vorm van zijn leven, dus het wordt heel lastig om hem te verslaan. Maar ik ga er natuurlijk wel voor.”