Het protest in Israël tegen de oorlog in Gaza gaat in golven. Maar na uitspraken van Israëlische coalitieleden over het innemen, totaal verwoesten en bezetten van Gaza, laaien de protesten in Israël weer op.
Gisteravond gingen in Tel Aviv duizenden mensen de straat op. Met megafoons, trommels en spandoeken roepen ze de regering op een einde aan de oorlog te maken en gijzelaars terug te halen.
Familieleden van de gijzelaars, activisten en andere Israëliërs kwamen samen in het centrum van Tel Aviv. Ze geloven niet dat het doorgaan met bombarderen van Gaza de juiste manier is om de gijzelaars terug te krijgen.
“Genoeg is genoeg. Stop de oorlog en haal de gijzelaars terug. Dat is de enige reden dat we hier staan”, zegt een demonstrant van in de 50. Hij diende zelf als reservist aan de grens met Gaza, maar heeft het geloof in de oorlog verloren.
En hij is niet de enige. Veel demonstranten hebben het gevoel dat de regering doorgaat om politieke redenen, en niet vanwege de gijzelaars of de veiligheid van het land. “Ik sta hier omdat dit de enige manier is om van deze regering af te komen”, zegt Galit Massader. Ze is activist bij de organisatie Standing Together en organiseert regelmatig protesten.
“Deze oorlog is er alleen nog maar vanwege politieke redenen”, stelt ze. “Het moment dat ze de oorlog stoppen, zullen er nieuwe verkiezingen komen. Dat wil iedereen. En dan zullen ze niet aan de macht blijven en dat weten ze.”
Een man die zwaait met een grote Israëlische vlag is het met haar eens. “Het is allemaal politiek. Het is allemaal omdat Netanyahu zijn positie als premier wil behouden en zijn regering in stand wil houden.”
Dode kinderen
Op de vraag waarom mensen meedoen aan het protest, antwoordt vrijwel iedereen dat ze er staan vanwege de gijzelaars. De vele slachtoffers en humanitaire crisis in Gaza zijn aanzienlijk minder onderwerp van gesprek.
Maar zo’n honderd meter verderop is dat anders. In het donker staat een groep van zo’n zestig mensen in stilte. In hun handen hebben ze foto’s van kinderen die zijn gedood in Gaza. Boven elke foto staat informatie, zoals de leeftijd van het slachtoffer en hoe het is gedood.
Niora Shem is een van de mensen die het protest organiseren. Ze heeft een hele stapel met foto’s vast. “Deze jongen is pas 8 jaar oud. Hij werd in zijn school gedood”, wijst ze op een van de beelden.
“Toen Israël het staakt-het-vuren verbrak, werden er meteen zoveel kinderen gedood. We waren er kapot van en hebben toen foto’s afgedrukt en zijn de straat op gegaan. Inmiddels zijn we met tientallen mensen”, zegt Shem.
Maar niet iedereen kan het protest waarderen. De groep is niet welkom bij de grote betoging waar ook familieleden van de gijzelaars staan. “Toen we dichter bij de andere demonstranten kwamen, werden we aangevallen”, zegt Shem. “Ook de politie wilde voorkomen dat we er met foto’s stonden.”
Nu staat de groep dus op een aparte plek, met veel politie er omheen. Maar volgens Shem hebben de twee groepen demonstranten hetzelfde doel. “Zij willen de gijzelaars terug. Wij willen een einde aan de oorlog met dezelfde reden. Maar wij geloven dat de gijzelaars zullen terugkomen als wij stoppen met het doden van kinderen.”
Ethisch
Maar daar denken veel andere demonstranten dus anders over. “Ik sta hier voor de gijzelaars. De mensen in Gaza hebben zelf op Hamas gestemd”, zegt een vrouw. “Ze hebben Hamas aan de macht geholpen. Het is niet onze schuld”, zegt een vrouw.
De demonstrerende reservist is het met haar eens. “We moeten niet vergeten wie deze oorlog is begonnen. Hamas en het volk van Gaza. Ze haten ons”, zegt hij. “En wat het Israëlische leger in Gaza doet, is heel ethisch. Ze doen zo hun best geen onschuldige mensen te doden. Als een ander land het was geweest, had Gaza niet eens meer bestaan.”
Ondanks de verschillende standpunten van de demonstranten is de oproep aan de regering hetzelfde: een einde aan de oorlog. Volgens peilingen wil een ruime meerderheid van de Israëlische bevolking dat inmiddels.
Maar het is de vraag of de regering daarnaar zal luisteren. Massader is strijdbaar. “Als ik op de bank blijf zitten, zal er helemaal niks veranderen. Dus ik moet wat doen en de straat op. Dat is de enige manier.”