Het Pentagon is deze maand op last van de regering-Trump begonnen met het verwijderen van transgender personen uit het leger. Ook hooggeplaatste militairen met ruim twintig jaar ervaring ontkomen niet aan dit beleid. “Dit schaadt onze nationale veiligheid”, zegt een van hen, kolonel Bree Fram.
Al ruim twintig jaar dient Fram haar land in de krijgsmacht. Ze werd uitgezonden naar onder meer Irak. Fram is een van de hoogste militairen in rang die openlijk transgender zijn. Over twee weken moet ze haar uniform inleveren. Gedwongen en zeer tegen haar zin in.
Vol trots trekt ze haar uniform uit de kast. Ze wil het graag laten zien omdat het volgens haar staat voor veel meer. “Dit betekent alles voor mij. Een uniform vertelt het verhaal van iemands carrière en dit is wie ik ben.”
Het was nooit haar droom om bij het leger te gaan. Tot de aanslagen van 9/11. “Ik wilde vechten om de vrijheden te behouden waar mijn grootouders ooit in Europa voor hebben gevochten”, vertelt Fram.
15.000 militairen
Kolonel Fram is naar schatting een van de 15.000 trans personen die dienen in het Amerikaanse leger. Het ministerie van Defensie zwijgt over officiële aantallen. Het Witte Huis heeft inmiddels opdracht gegeven hen volledig te verbannen uit het leger. Eervol ontslag volgt alleen voor degenen die zich binnen nu en twee weken melden. De legerleiding gaat daarnaast graven in medische dossiers om militairen op te sporen die niet kenbaar hebben gemaakt dat ze transgender zijn.
Kolonel Fram mag alleen praten op persoonlijke titel. Ik ontmoet haar thuis, want afspreken op het Pentagon – waar ze nog altijd elke dag werkt – is absoluut geen optie. In haar werkkamer leest ze een e-mail voor die ze in de zomer van 2016 stuurde aan haar collega’s. “Ik wil iets met jullie delen. Ik ben transgender. Dit weet ik al van jongs af aan, maar ik vond het lastig om te delen wat dat echt voor mij betekende.”
Transitie
Dertien jaar lang moest ze verbergen wie ze wil zijn. “Ik had mezelf zo geprogrammeerd dat ik me nooit zou verspreken of iets zou doen waardoor iemand kon opmaken wie ik echt was”, vertelt Fram over die tijd. Dankzij een besluit van toenmalig president Obama kon ze uit de kast komen. Kort daarna begon ze aan haar transitie. Ze werd het gezicht van transgender militairen binnen de krijgsmacht.
Maar met president Trump terug in het Witte Huis werd alles in een klap anders. Tijdens zijn campagne beloofde hij aan de kiezer “met één pennenstreek” een einde te maken aan wat hij ziet als “een giftig vergif van genderideologie.” Op de eerste dag van zijn tweede presidentschap ondertekende hij een decreet waarin staat dat er nog slechts twee geslachten zijn: man en vrouw, niks daartussenin. Een week later volgde nog een decreet met de titel Prioritizing Military Excellence and Readiness. Het kwam neer op een verbod op transgender personen in het leger. Volgens Trump horen transgenders daar niet thuis vanwege “medische en mentale beperkingen”.
Deze uitspraken maken kolonel Fram woest. “Er zijn nu op dit moment transgender mensen die meevechten op missie, en dan wordt er tegen ze gezegd dat ze daar niet toe in staat zijn. Ik kan daar met mijn hoofd niet bij”, vertelt ze. “Het is hartverscheurend en zet niet alleen levens op z’n kop, het schaadt ook onze nationale veiligheid op manieren die we nu nog niet eens kunnen overzien. Onze bijdrage aan een gezamenlijke missie, de ervaring die we meebrengen, ons vermogen om de volgende generatie leiders op te leiden: dat gaat allemaal verloren.”
Uitspraak Hooggerechtshof
Volgens burgerrechtenadvocaten is het nieuwe beleid ronduit discriminerend en in strijd met de Amerikaanse grondwet. Het gevecht hierover heeft zich al verplaatst naar de rechtbanken, maar het belooft een lange en slepende juridische kwestie te worden. Begin deze maand stelde het Hooggerechtshof dat het beleid in de tussentijd kan worden gehandhaafd.
“Ik ben heel open geweest, dus iedereen weet wie ik ben en dat ik trans ben. En nu het Hooggerechtshof heeft besloten dat de regering dit beleid voorlopig mag doorzetten terwijl de rechtszaken nog lopen, verwacht ik dat ik er binnenkort uit lig.”
Op dit moment gaat de kolonel nog elke dag naar het Pentagon om haar werk te doen. Wanneer haar laatste dag precies is weet ze niet. “Wij willen onze missie volbrengen. Dus totdat iemand zegt dat ik naar huis moet, blijf ik dat doen zolang als ik kan. Want elke dag in uniform is voor mij een geschenk.”