De festiviteiten zijn pas net begonnen, maar Renée Slegers is haar stem al goeddeels kwijt. Ze heeft net als eerste Nederlandse trainer ooit de Champions League voor vrouwen gewonnen, in haar eerste seizoen als eindverantwoordelijke bij Arsenal.
“De beker is best zwaar, maar hij voelt goed”, grijnst de Brabantse na afloop op het veld. “Arsenal is al heel lang een voorloper in het vrouwenvoetbal. In 1989 opgericht, in 2007 de Champions League gewonnen… En nu zijn we weer terug aan de top van Europa.”
Voor het eerst in achttien jaar is Arsenal weer de beste en dat is voor een groot deel te danken aan Slegers, die het seizoen nog begon als assistent-trainer. Ze nam het hoofdtrainerschap in oktober op interim-basis aan, om vanaf januari al een vaste aanstelling te krijgen. Vijf maanden later staat ze met de Champions League-trofee in handen.
Slegers is pas 36 jaar, maar praat met de rust en routine van een trainer die alles al gewonnen en meegemaakt heeft. Ook langs de lijn is ze de rust zelve, al was er tijdens de spannende slotfase tegen Barcelona toch wel iets van nervositeit te merken.
“We hebben gewonnen, maar of ik het allemaal snap en in mezelf kan opnemen: ik denk het niet”, erkent Slegers. “Er is al een achtbaan van emoties voorbijgekomen en dat zal vanavond nog wel blijven doorgaan. Ik denk dat ik dit na dagen pas echt snap en voel.”
Van Domselaar hongerig door Barcelona
“Ik denk dat Renée een hele goede basis heeft gelegd en iedereen fysiek en mentaal heeft klaargemaakt”, zegt keepster Daphne van Domselaar. “We hebben gewoon een hele goede groep: we zijn één team en zijn klaar voor elk scenario.”
Rond de inzetbaarheid van Van Domselaar in de Champions League-finale hingen lange tijd vraagtekens, nadat ze bij het Nederlands elftal een blessure had opgelopen. “Het was niet de beste aanloop naar de wedstrijd toe maar ik heb hard gewerkt om fit te zijn en ik ben blij dat het gelukt is. Dit is een wedstrijd waar je voor leeft, hier wacht je jaren op.”
Met de motivatie zat het dus wel goed bij de Oranje-international, maar daarbij werd ze nog eens extra geholpen door tegenstander Barcelona. “We wisten dat wij de underdog zouden zijn. Zij dachten dat ze zouden winnen en dat maakte ons alleen maar hongeriger.”
“We zijn bescheiden gebleven en hadden respect naar hen toe. We wisten dat als we goed zijn, we van iedereen kunnen winnen. En dat hebben we bewezen.”
Hoe geduldig Van Domselaar de media ook te woord staat: ze kan niet wachten om zich weer bij haar feestende ploeggenoten te voegen. Wat de avond gaat brengen? “Ik ga de vreugde maar gewoon volgen”, lacht Van Domselaar.
Trainer Slegers heeft de plannen een stuk scherper, zo blijkt later. “Feesten in het hotel met de spelersgroep, staf, alle familie en vrienden.”