Lokale Palestijnse journalisten zijn de ogen en oren van de rest van de wereld in Gaza, want nog steeds mogen buitenlandse journalisten Gaza niet in. En dus gaan lokale journalisten dagelijks op pad met kogelwerende vesten en helmen met daarop het woord ‘pers’. Ook al weten ze dat herkenbaar zijn als journalist geen garantie biedt om niet gedood te worden. Sinds het begin van de oorlog zijn in Gaza al zeker 200 journalisten gedood.
Onlangs publiceerde het Israëlische leger een ‘hitlijst’ met daarop namen van Gazaanse journalisten die samen zouden werken met Hamas. Dat claimde het leger op basis van niet te verifiëren documenten die gevonden zouden zijn.
Hossam Shabat was een van de journalisten op de lijst. Hij ontkende de beschuldigingen maar werd onlangs toch door Israël geliquideerd.
“De meeste journalisten in Gaza zijn bang dat er ook zo’n moment voor hen aan zit te komen”, zegt Hind Khoudary. Ze werkt in Gaza onder andere voor nieuwszender Al Jazeera. Op X werd ook zij er door een bekende pro-Israëlische organisatie ervan beschuldigd dat ze samenwerkt met Hamas. In een ander bericht werd zelfs het Israëlische leger getagd en opgeroepen haar te doden.
Ze deelde het bericht en riep haar volgers op het te bewaren. Want ook zij houdt er rekening mee dat dit haar lot kan zijn: “Dit soort bedreigingen zijn geen grap, die moeten we serieus nemen. We hebben eerder gezien dat journalisten bedreigd en beschuldigd werden en vervolgens doelwit werden van het leger.”
Ook onder de rest van de Palestijnse bevolking in Gaza heeft men het gevoel dat journalisten een doelwit zijn. Om die reden zijn journalisten niet altijd welkom. “Ik heb meerdere keren meegemaakt dat ik geen verblijfplaats kon vinden omdat we niet welkom waren in bijvoorbeeld een vluchtelingenkamp.
Mensen zagen ons als doelwit van het Israëlische leger en wilden ons niet in de buurt hebben omdat ze zich zorgen maakten om hun eigen veiligheid. Ik neem mensen niks kwalijk, ik snap het wel.” Het doet haar wel pijn. “Ik merk nu ook dat mensen in mijn omgeving niet altijd meer op hun gemak zijn. En dat maakt we wel verdrietig.”
Toch denkt Khoudary er niet aan om te stoppen met haar werk:” Het is stressvol om dit werk te doen en constant het gevoel te hebben dat je een doelwit bent. Met alle luchtaanvallen om je heen, nergens ben je veilig. Maar ik wil niet stoppen. Als alle journalisten in Gaza stoppen, wie gaat de rest van de wereld dan vertellen wat hier gaande is? Met onze stem vechten we terug, onze stem is ons enige wapen.”