Ruim 25 jaar na het bloedbad op de Columbine Highschool heeft de schietpartij het leven gekost aan een viertiende slachtoffer. Anne Marie Hochhalter (43) overleed 16 februari en de patholoog concludeert nu dat de verwondingen die ze destijds opliep hebben bijgedragen aan haar dood.
Op 20 april 1999 openden twee schoolgenoten van Hochhalter het vuur in hun middelbare school. Ze vermoordden twaalf leerlingen en een docent, 26 personen raakten gewond. Het was de dodelijkste schietpartij op een school tot dan toe.
De 17-jarige Hochhalter genoot buiten van het mooie weer toen het schieten begon. Toen ze wegvluchtte voor de daders werd ze twee keer geraakt, waarbij een kogel de grote ader die naar haar hart leidt doorboorde.
Ze overleefde doordat er in het ziekenhuis waar ze arriveerde toevallig net een hartoperatie zou beginnen en artsen haar voorrang gaven. “Als de ambulance twee minuten later was geweest, was ik doodgegaan.”
Troost
Hochhalter raakte door haar verwondingen verlamd en hield bijna constant pijn. Haar leed werd zes maanden na de schietpartij nog vergroot toen haar moeder zelfmoord pleegde. Omdat ze al langer depressief was denkt Hochhalter niet dat de schietpartij daar de directe aanleiding voor was, “maar het zal ook niet hebben geholpen”.
In die moeilijke tijd vond ze wederzijdse troost bij de ouders van een omgekomen schoolgenoot. De band met de ouders van Lauren Townsend werd zo hecht dat ze uiteindelijk ook met hen op vakantie ging. “Ze bracht licht in ons leven dat nog lang zal schijnen”, reageert het gezin op haar dood.
Hochhalter overleed vorige maand aan sepsis, een heftige ontsteking in reactie op doorligklachten die ze door haar letsel had opgelopen. Haar broer Nathan zegt dat de familie er al rekening mee hield dat Hochhalters leven korter zou zijn door haar klachten, “maar we dachten niet dat het zo snel al zo fout zou gaan”.
Vergeving
In de jaren na de schietpartij zette Hochhalter zich geregeld in voor goede doelen die verband houden met het drama. Zo pleitte ze ervoor om de namen van de daders niet te gebruiken, om hen de roem te ontzeggen die ze zochten door hun daad. Ook was ze voor strengere wetgeving en betere vergoedingen voor slachtoffers.
Hochhalter koos er ook voor publiekelijk de moeder van een van de daders te vergeven nadat die daarom had gevraagd. Ze zei haar niet verantwoordelijk te houden voor de daden van iemand anders. “Een goede vriend zei me ooit: ‘bitterheid is alsof je een gifpil slikt in de verwachting dat de ander sterft’. Het berokkent alleen jezelf schade. Ik heb je vergeven en wens je al het goede.”
Vorig jaar woonde Hochhalter nog de 25-jarige herdenking van de schietpartij bij, vijf jaar eerder had ze vanwege posttraumatische stress nog overgeslagen. Ze zei toen zich vooral op de gelukkige dagen uit haar leven te willen richten. “Ik ben er echt in geslaagd mijn ziel te helen sinds die vreselijke dag.”