Tien keer gestart, tien keer gewonnen. De derde wereldtitel op de 500 meter van Femke Kok is de kroon op een perfect seizoen. Al was het maar een half seizoen.
Toen de schaatswinter op gang werd geschoten, kon het lichaam van Kok niet meer aan dan minimale trainingen.
Hoofdpijn en vermoeidheid
Ze kreeg aan het einde van de zomer steeds weer hoofdpijn en had maar weinig energie. Bovendien herstelde ze steeds slechter van de trainingen, vooral dat baarde haar zorgen. Kok bleek het CMV-virus te hebben opgelopen. Het zorgde voor klachten die vergelijkbaar zijn met de ziekte van Pfeiffer.
Ze moest alle trainingen staken en vreesde voor een verloren seizoen. “Ik leef van dag tot dag”, zei Kok vanaf de zijlijn bij de eerste wedstrijden, begin november. “Als ik nu zie hoe langzaam mijn vooruitgang is, biedt dat nog niet heel veel hoop.”
Bekijk hieronder het een overzicht van het seizoen van Kok:
Ook coach Gerard van Velde twijfelde eraan of Kok er deze winter weer bovenop zou komen. “We hebben wel een maand of twee nodig gehad om de ziekte eronder te krijgen.”
“Het vervelende was dat die ziekte niet weg zou gaan als we bleven trainen. Toen hebben we gezegd: we trekken de stekker eruit. Doe maar net alsof je 40 graden koorts hebt, we wachten tot het weg is, zo hebben we het benaderd. Toen zijn we voorzichtig weer gaan bouwen. Stapje voor stapje.”
Een route uitdokteren
Een paar weken later, toen de internationale schaatswereld zich in Nagano voorbereidde op de eerste wereldbeker, maakte Kok in Thialf weer haar eerste meters op het ijs. “We hebben de arbeid langzaam opgevoerd”, zegt Van Velde.
“Dat is een mooi proces waarin je je als trainer ook helemaal kunt uitleven. Ik vind dat de mooiste uitdagingen, eigenlijk net als met de blessure van Kjeld (Nuis, red.). Het is mooi om de route terug uit te dokteren en de sporters weer goed aan de start te krijgen.”
Bekijk hieronder de race en de reactie van Kok:
Kok reed half december haar eerste trainingswedstrijd en zette prompt de snelste seizoenstijd neer. Geen vrouw ter wereld was sneller dan de terugkerende Kok. Die tijd scherpte ze een week later aan op het NK sprint, waar ze op de tweede dag niet meer in actie kwam. Zelf wil ze wel rijden, maar coaches Van Velde en Dennis van der Gun waren voorzichtig met haar.
Die snelste seizoenstijd verbeterde Kok nog een paar keer, tot 36,97 in Heerenveen. Ze pakte het baanrecord op haar thuisbaan, won alle vijf de wereldbekers waar ze aan meedeed en sloot haar seizoen af met de derde wereldtitel op rij.
Kok: “Achteraf gezien hebben we het heel erg goed gedaan. Ik ben ons team heel erg dankbaar dat ze zo op mij hebben gelet.”
Door die ongeslagen status op de 500 meter dit seizoen nam de druk de laatste weken toe. “Iedereen verwachtte dat ik het maar even zou doen, maar zo werkt het natuurlijk niet”, zei Kok.
Wat ook niet hielp: een dag voor haar race ging Kok in de training onderuit. “Ik werd superstijf wakker, maar je moet het wel doen. Dat is heel erg moeilijk om mee om te gaan.”
Haar race verliep niet zoals ze zich dat had voorgesteld. Of, zoals Kok zelf zegt: “Het liep helemaal niet. Alles ging slecht en dat heb je dan precies op een WK. Heel erg balen, maar blijkbaar heb ik toch iets goed gedaan.”
Van Velde: “Het was niet haar beste race, ik dacht dat het niet genoeg zou zijn. Misschien was ze toch wat wiebelig door die val een dag eerder en is dat in haar hoofd gaan zitten. Het is hartstikke knap dat ze hem binnengehaald heeft.”
Kok is weer ’s werelds beste en dat terwijl ze het aan het begin van het seizoen al “supermooi” had gevonden als ze op tijd fit was geweest om alleen al de NK sprint te halen. Het werd veel meer dan dat.
“Ik ben echt superblij en heel erg opgelucht dat het is gelukt na dit jaar. Dat hadden we een paar maanden geleden niet gedacht.”