Hoofdstad Kingston van het atletiekgekke Jamaica was dit weekend het toneel van de eerste editie van de Grand Slam Track, een nieuw toernooi dat voor alle deelnemende atleten zeer lucratief is.
“Het prijzengeld was hier zeker een groot onderwerp”, bevestigt Cathelijn Peeters vanuit Kingston, waar zij als enige Nederlander in actie kwam en veel eerder dan gepland haar buitenseizoen opende.
Viervoudig olympisch kampioen Michael Johnson (57) is het brein achter het toernooi en haalde tientallen miljoenen op om voornamelijk Amerikaanse sterren te contracteren. “Only the fastest” wil Johnson vier keer per jaar in actie zien. En daar liggen flinke premies voor klaar.
“Het was een unieke kans. Atletiek is hier heel groot en populair, dat merk je aan alles. Zeker in het stadion”, zegt de 26-jarige Brabantse. “Maar er is nooit een grote internationale wedstrijd in Jamaica. Daarom wilde ik dit graag meemaken.”
100.000 dollar voor McLaughlin
Peeters was uitgenodigd als een van de uitdagers in de long hurdles-groep, waarin acht atletes het tegen elkaar opnamen op de 400 meter én 400 meter horden. Op beide afstanden werd Peeters vijfde.
De grote winnares was, niet geheel verrassend; Sydney McLaughlin-Levrone, een van de grootste sterren van de Amerikaanse en mondiale atletiek.
De 25-jarige Amerikaanse was afgelopen zomer een maatje te groot voor Femke Bol en prolongeerde haar olympische titel op de 400 meter horden met een nieuw wereldrecord. Ook is zij zeer bedreven op de vlakke sprints.
Buiten grote kampioenschappen kwam McLaughlin de laatste jaren echter zelden in actie, maar als poster girl van het nieuwe toernooi liep zij in Kingston onbedreigd naar de winst, en een fraaie premie van 100.000 dollar (91.350 euro).
Bij de Grand Slam Track krijgt iedereen prijzengeld, voor de nummer laatst van elke groep is dat 10.000 dollar.
Ter vergelijking: bij wereldkampioenschappen atletiek is enkel een podiumplaats goed voor meer prijzengeld. In de Diamond League is winst op een onderdeel goed voor 10.000 dollar, al zal dit seizoen af en toe het dubbele te verdienen zijn.
Premies zijn belangrijk voor de sport, benadrukten verschillende atleten dit weekend Kingston.
Peeters: “Dat hier zelfs de nummer acht een mooie vergoeding krijgt, is bijzonder. En ja, het maakte het voor mij ook wel makkelijker om de keuze te maken hier te gaan lopen.” De vijfde plaats leverde de Nederlandse ruim 18.000 euro op.
“Mensen overschatten weleens hoeveel een atleet kan verdienen, ook qua prijzengeld. Misschien dat de top twintig of dertig in de hele atletiek goed verdient. Daaronder is het echt niet altijd makkelijk. In Nederland is het nog goed geregeld via de A-status (financiële ondersteuning van NOC*NSF, red.), maar dat is echt niet in alle landen zo.”
“Op mijn beste individuele onderdeel, de 400 meter horden, zijn het misschien alleen de beste twee van de wereld die veel verdienen.”
Bol, Visser en Hassan
Bol, de beste Europese atlete op de volle ronde met horden, kijkt nog even de kat uit de boom wat betreft deelname aan het nieuwe toernooi. Toen de plannen vorige zomer werden gepresenteerd noemden Bol en hordensprintster Nadine Visser het “een mooi initiatief”. Ook Sifan Hassan gaf al eens aan het Grand Slam-initiatief met interesse te volgen, maar nog niet toe te happen.
Voorlopig lijken veel Europeanen zich vooral te richten op Diamond League-meetings, waarvan er van juni tot en met augustus tien in Europa worden georganiseerd. Het piekmoment ligt pas in september, dan zijn de wereldkampioenschappen in Tokio.
Peeters verwacht in de toekomst wel meer Nederlandse en Europese Grand Slam-deelnemers. “Ik zou denken van wel. Met zo’n sterk deelnemersveld en het prijzengeld is het interessant. Misschien schrikt het af dat je twee onderdelen in een weekend moet lopen. En qua planning is het niet ideaal. Het kost je wel een week, anderhalf”, doelt ze op de reisafstand en het tijdsverschil.
Dat merkte ze na de EK indoor, waar ze met de estafettevrouwen (na een teruggedraaide diskwalificatie) goud pakte op de 4×400 meter.
“Mijn planning moest overhoop. Normaal begin ik mijn seizoen pas eind mei, gewoon in Nederland of België. Maar dit was een te mooie kans om te laten liggen, heel tof om mee te maken.”