Bilim insanları, Satürn’ün en büyük uydusu Titan’da 480 kilometre derinlikteki okyanus üzerinde yaptıkları araştırmada, yaşamın oluşma koşullarını inceledi.
Satürn’ün en büyük uydusu olan Titan, yoğun atmosferi, yüzeyindeki sıvı metan gölleri ve is benzeri “kum” tepeleriyle uzun süredir bilim insanlarının ilgisini çekiyor. Arizona Üniversitesi’nden Antonin Affholder ve Harvard Üniversitesi’nden Peter Higgins liderliğindeki uluslararası bir araştırma ekibi, bu gizemli uyduda yaşam olasılığını yeniden ele aldı.
“YAŞAM BARINDIRABİLİR”
Araştırmacılar, Titan’ın yaklaşık 480 kilometre derinliğindeki yer altı okyanusunu biyolojik enerji modellemeleri ile inceledi. Bulgular, bu okyanusun organik maddelerle beslenen basit mikrobiyal yaşam formlarını barındırabileceğini gösteriyor. Ancak, bu tür bir yaşamın yalnızca çok sınırlı miktarda biyokütle ile var olabileceği belirtildi. Affholder, Titan’daki bol miktardaki organik maddenin daha önce yaşam için büyük bir fırsat olarak değerlendirildiğini belirterek şu açıklamada bulundu: “Organik maddelerin bolluğu, sanki yaşam için sınırsız bir besin kaynağı varmış gibi yorumlanıyordu. Ama tüm organik moleküller yaşam tarafından kullanılabilir değil ve yüzey ile yer altı okyanusu arasındaki etkileşim çok sınırlı.” Bu durum, NASA’nın Titan’a yönelik planladığı Dragonfly görevini daha da önemli hâle getiriyor.
YAŞAMIN ANAHTARI FERMANTASYON OLABİLİR
Araştırmacılar, Titan’da yaşamın oksijen gibi oksitleyicilere ihtiyaç duymayan, yalnızca organik moleküllerle işleyen fermantasyon gibi basit bir metabolizma yoluyla var olabileceğini öne sürdü. Affholder, “Fermantasyon, Dünya’daki yaşamın erken dönemlerinde gelişmiş olabilir. Aynı türden mikroplar Titan’da da var olabilir mi, diye sorduk.” ifadelerini kullandı.
TİTAN’DAKİ MİKROPLARIN ENERJİ KAYNAĞI
Ekip ayrıca, en basit aminoasit olan glisinin, Titan’daki varsayımsal mikroplar için enerji kaynağı olup olamayacağını da inceledi. Ancak simülasyonlar, Titan’daki bol organik maddenin yalnızca küçük bir kısmının bu tür mikroorganizmalar tarafından kullanılabileceğini gösterdi. Yer altı okyanusuna glisin taşınabilmesi için, Titan’ın kalın buz tabakası aracılığıyla bir yüzeyden-alta geçişin olması gerekiyor. Meteor çarpmaları gibi nadir olayların, geçici erime havuzları oluşturarak bu aktarımı sağlayabileceği düşünülüyor. Araştırma sonunda, glisin kaynaklarının ancak toplamda birkaç kilogramlık mikrobiyal biyokütleyi destekleyebileceği ortaya kondu. Bu, Titan’ın tüm okyanusunda ortalama olarak litre başına bir hücreden daha az mikrop bulunabileceği anlamına geliyor. Affholder, “Yeni çalışmamız, bu kaynakların sadece çok küçük bir mikrobiyal nüfusu desteklemeye yeteceğini gösteriyor.” dedi. Bu sonuçlar, Titan’daki yaşam olasılığını tamamen dışlamasa da, bu yaşamın son derece sınırlı ve zorlu koşullar altında var olabileceğini ortaya koyuyor.