Tadej Pogacar heeft met Luik-Bastenaken-Luik zijn tweede wielermonument van het jaar gewonnen. Met nog 35 kilometer te gaan reed de Sloveen op zijn Pogacars weg bij zijn concurrenten, waarna hij niet meer teruggehaald werd.
Eerder dit jaar won Pogacar al de Ronde van Vlaanderen, na een spannende strijd met onder meer Mathieu van der Poel. Ook won hij koersen als Strade Bianche en de Waalse Pijl.
Vluchtpoging
Al vroeg in de oudste van de vijf belangrijkste wielerklassiekers gingen twaalf renners op avontuur. Op het hoogtepunt hadden de vluchters een voorsprong van een krappe zes minuten.
Met nog minder dan negentig kilometer te gaan, toen het parcours wat meer heuvels kende en de makkelijke heenweg naar Bastenaken ver achter de rug was, was het de UAE-ploeg van Pogacar die het tempo opvoerde. Zestig kilometer van de meet werden de vluchters ingerekend.
Waar de openingsfase zoals vaker relatief kalm was verlopen, ging het tempo richting de stevige hellingen aan het einde van de koers fors omhoog. Bij een afdaling richting La Redoute vertelde een elektronisch bord langs de weg dat het peloton zich met tachtig kilometer per uur voortbewoog.
Op La Redoute, de meest iconische van de klimmen, plaatste Pogacar zijn versnelling. Aanvankelijk hielden Tom Pidcock en Ben Healy de Sloveense veelvraat nog in het vizier, terwijl iets daarachter ook mannen als Giulio Ciccone en Julian Alaphilippe in de buurt bleven, maar na de klim reed Pogacar steeds verder weg.
Remco Evenepoel, vooraf gezien als een van de grote favorieten, kende een mindere dag en kon niet meedstrijden om de zege.
Niets stond Pogacar nog in de weg in de jacht op zijn negende zege in een wielermonument en zijn derde zege in Luik. Met negen overwinningen in monumenten staat Pogacar nu gedeeld derde op de eeuwige ranglijst.
Ciccone en Healy werden tweede en derde en mochten mee naar het podium.