Demi Vollering liet op de zware slotklim van de Vuelta Femenina maar weer eens zien de beste klimster in het vrouwenpeloton te zijn. “Gelukkig wel”, lacht de kersverse tweevoudig winnares van de Spaanse rittenkoers.
Vollering reageert opvallend nuchter op haar tweede Vuelta-winst op rij: “Wat dit met me doet? Niet zoveel. Het is gewoon weer een hele mooie wedstrijd op mijn palmares erbij. Ik ben gewoon blij dat het zo goed verliep met het hele team.”
Voor de slotrit had Vollering al een comfortabele voorsprong opgebouwd, dus in de laatste drie zware kilometers bergop hoefde ze eigenlijk alleen maar haar uitdagers te volgen. Of ze dat moeilijk vond? “Aan de ene kant wil ik altijd alles eruit halen wat erin zit en houd ik ervan om mezelf tot het gaatje te duwen.”
“Maar nu hoefde ik niks en was het wachten, wachten, wachten. Vervolgens een aanval erin gooien en hopen dat niemand kan volgen. Gelukkig ging dat goed.”
Tweede ritzege
Vollering demarreerde op 700 meter voor de finish en soleerde naar de winst in de stromende regen: zo boekte ze haar tweede ritzege van de week en haar tweede eindzege in de Vuelta op rij.
De eerste poging op de slotklim om weg te komen bij haar concurrenten leverde nog niet het gewenste succes op. “Even de benen op spanning zetten”, zegt Vollering met een knipoog.
“Het tempo zakte en toen dacht ik: misschien moet ik nu gaan. Maar het was daar net een beetje te vlak en toen konden ze me goed volgen. Dus liet ik mezelf afzakken en probeerde het later nog een keer.”
Vollering complimenteert ook haar nieuwe teamgenoten van FDJ-Suez. Vorig jaar reed de 28-jarige renster nog bij kampioenenploeg SD Worx, waar ze ploeggenoten had met ervaring in het winnen van grote wedstrijden.
Dat is nu anders. Vollering: “Geen van deze meiden heeft ooit een leiderstrui moeten verdedigen. Iedereen heeft best wel een nieuwe rol. Je ziet het misschien niet altijd in de wedstrijd, maar iedere ploeggenoot is zo belangrijk, van start tot de finish. De meiden die het vanaf het eerste moment moeten controleren, geven alles. Mooi om te zien.”
Vollering was in deze Vuelta een kopvrouw die rust en overtuiging uitstraalde: geen moment kwam ze in de problemen. “Klopt, maar de meiden om me heen zijn ook rustig. Ik had het idee dat we goed in controle waren en dat geeft vertrouwen voor de toekomst. We pushen elkaar naar een hoger niveau. Hopelijk blijven we dat doen.”